Rosa las tijdens de zwangerschap graag bevallingservaringen van andere vrouwen en deelt nu haar eigen verhaal!
Op zondag 22 december merkte ik rond eind van de middag dat ik wat krampen had maar niet iets wat ik nog niet eerder had gevoelt. Dus ik dacht er niet veel van. Maar rond 19:00 uur merkte ik op dat de krampen kwamen en weer gingen. Ik downloade een app waarmee ik heel gemakkelijk de krampen (wat later dus weeën bleken te zijn) kon timen. De app zei al heel gauw “maak je maar klaar voor het ziekenhuis”. Daar moesten mijn partner en ik een beetje om lachen want ik voelde me nog helemaal prima!
Zodoende zijn we lekker een filmpje gaan kijken. Eenmaal rond 23:30 uur hebben we het “pas bellen wanneer” kaartje van Partera erbij gepakt en ik kon alles op het kaartje aanvinken. Dus toch maar even bellen!
Ik kreeg Janneke aan de telefoon en die gaf mij het advies om lekker even te douchen en te gaan slapen. Zo gezegd zo gedaan heb ik heerlijk geslapen tot 4:30 uur. Toen merkte ik dat ik wat beter mijn best moest doen om mijn ademhaling onder controle te houden. Na anderhalf uur in de woonkamer te hebben gerommeld heb ik om 6:00 uur mijn partner wakker gemaakt. Toch maar weer even bellen met Janneke die na een halfuurtje op de stoep stond om de controles uit te voeren. Omdat ik mij nog zo goed voelde verwachten ik er niet veel van totdat ze zei “je hebt al 5cm ontsluiting!” Ik kon het niet geloven dat ik door de eerste 5cm heen ben geslapen.
Janneke haar dienst zat erop, zodoende kwam Marion om half 9 bij ons thuis om een plan te maken. Wat gaan we doen? Ik had alle opties open gelaten maar toch koos ik ervoor om richting het ziekenhuis te gaan. Marion kwam met het idee om een bad klaar te laten zetten. Hier heb ik dan ook heerlijk gebruik van gemaakt totdat ik het te warm kreeg. Omdat mijn vliezen nog niet waren gebroken zei Marion om 13:00 dat we nog even moesten bedenken hoe ik verder wilde. Mijn vliezen breken zodat het wat sneller zou gaan of lekker wachten? Omdat ik toen op 7cm zat heb ik ervoor gekozen om mijn vliezen te laten breken. Toen kwamen we erachter dat Lewis in het vruchtwater had gepoept… Vanaf dat moment nam het ziekenhuis de zorg over.
Volledig in mijn eigen bubbel, lukte het mij niet om tussen de weeën door op adem te komen. Daarom wilde ik graag pijnstilling. De morfinepomp liet even op zich wachten. Té lang zelfs want ineens kreeg ik persdrang en zat ik op 10cm! Géén morfine maar weeënopwekkers was het bericht zodat de weeën krachtig genoeg zouden zijn tijdens de persfase. Nou, dat heb ik gemerkt! Na 19 minuten persen zagen ze een dip in de hartslag van Lewis. Hierdoor is er besloten om een knip te zetten zodat hij snel ter wereld zou komen. Om 14:28 uur, op 23 december, is Lewis gezond en wel geboren. Het was nog even spannend omdat de navelstreng om zijn nekje zat, vandaar de dip in zijn hartslag en de knip.
Al met al kijk ik terug op een hele fijne bevalling met super goede begeleiding. Zowel van Partera als van het ziekenhuis. Ik heb mijn eigen keuzes kunnen maken die op dat moment goed voelde.
Geschreven door Rosa de moeder van Lewis, maart 2025
