Aleksandra beviel van haar eerste kindje thuis. Ze schreef een mooi krachtig geboorteverhaal!
De bevalling was beter dan ik had verwacht!
Na alle verhalen over andere bevallingen en de heftige pijn die erbij kan komen kijken, moest ik mezelf instellen op het idee dat het zowel goed als moeilijk kon verlopen – en dat er altijd onverwachte dingen kunnen gebeuren. Ik wist ook nog niet of ik in het ziekenhuis wilde bevallen of thuis.
Op donderdagochtend rond 7 uur lag ik nog lekker te slapen. Ik wilde me omdraaien naar de andere kant, en toen brak mijn vruchtwater. Toen wist ik: nu gaat het gebeuren. Ik vond het een spannend moment, maar tegelijk dacht ik: dit kan nog even duren, dus rustig aan…
Ik wilde mijn man bellen, maar toen hoorde ik hem beneden zich klaarmaken voor zijn werk. Ik voelde op dat moment nog niets bijzonders, dus ik belde rustig de verloskundige met de vraag: wat nu? 😊
Ik kreeg Janneke aan de lijn. Ze vertelde me wat er nu ging gebeuren en wilde controleren of het vruchtwater helder was. Gelukkig was dat het geval.
De weeën begonnen al snel op te komen. Na een halfuur begon ik iets te voelen dat leek op menstruatiepijn. Rond 13:00 uur begonnen de weeën regelmatig te worden. Ongeveer een uur later was Janneke bij ons thuis. Ik had al 6 cm ontsluiting, en toen kwam de vraag: wil ik thuis bevallen of naar het ziekenhuis?
Ik kon nog steeds geen keuze maken. We voerden een fijn gesprek met Janneke en mijn man. Ik zei tegen haar dat ik graag thuis wilde blijven, maar bang was dat de pijn erger zou worden en dat het dan te laat zou zijn om naar het ziekenhuis te gaan voor pijnstilling. Ze stelde me gerust en vertelde dat de pijn waarschijnlijk niet veel erger zou worden, en dat persweeën door veel vrouwen als beter te verdragen worden ervaren dan de ontsluitingsweeën. Die informatie gaf me genoeg vertrouwen om te besluiten om thuis te bevallen.
De laatste centimeters ontsluiting heb ik onder de douche doorgebracht – dat ging snel. Toen de persweeën begonnen, probeerde ik nog een andere houding, op advies van de verloskundige.
En uiteindelijk, na 45 minuten persen, werd onze zoon geboren. Alles verliep zoals ik had gehoopt: in een halve lotus bevalling, met de vader die de navelstreng mocht doorknippen. Joe was gezond en werd meteen op mijn borst gelegd. Alles was precies zoals ik het me had gewenst.
Mijn man beleefde de bevalling ook als iets heel positiefs. Hij vond de sfeer gezellig en het moment prachtig. Op elke foto van de bevalling ziet iedereen er ontspannen en blij uit. Ik zat natuurlijk in mijn eigen bubbel, maar ik vond niemand irritant of onnodig aanwezig. Het was echt goed.
Uiteindelijk duurde de bevalling bijna 12 uur. Daarna zorgden de dames goed voor mij en de baby. Dus ja – de bevalling en de pijn waren beter te doen dan ik had verwacht.
Ik ben dankbaar dat alles zo is gegaan, en dat we op 27 maart de mooiste jongen ter wereld op zo’n fijne manier mochten verwelkomen.
Geschreven door Aleksandra de moeder van Joe, april 2025
