Charlie had in het vruchtwater gepoept, we maken dan een hartfilmpje in het ziekenhuis. Zo fijn dat we een goede samenwerking hebben met de verlosafdeling in Zoetermeer. Hilde heeft de bevalling daardoor gewoon verder kunnen begeleiden met de extra zorg die nodig was op de afdeling en Charlie maakte een gezonde start! Bedankt voor het schrijven en delen van jouw verhaal Shirley!
Vrijdag middag hadden wij een afspraak in Oosterheem. Daar werd een inwendig onderzoek gedaan: ik had 1 tot 2cm ontsluiting. Er is toen ook opnieuw gestript. De hele middag voelde ik niks. Ik ben toen nog gewoon lekker gaan wandelen, wat boodschappen doen en de kinderen ophalen uit school. Om 22:30 uur gingen we naar bed want er was soms alleen een beetje kramp maar geen echte weeën. Om 23:30 uur schoot ik wakker omdat ik het gevoel had dat ik in mijn broek plaste, niet veel maar toch iets. Vanaf dat moment was de knop om en kreeg ik gelijk heftige weeën die goed aanhielden. Nog geen 10 min later braken mijn vliezen. Alle kraammatjes waren heel snel doorweekt. Na een half uur zei ik: ” ga toch maar bellen” tegen mijn man want het lijkt toch een kleurtje te hebben. Rond half 1 was Hilde bij ons en zij zag ook een beetje een groene kleur in de matjes. Er was dus gepoept in het vruchtwater. Na het beluisteren van het hartje van de baby, zat ik op 4cm onstluiting. Dus we gingen naar het ziekenhuis. Rond half 2 waren we in het ziekenhuis. Rond 2uur zat ik al op 6 cm ontsluiting. De weeën waren best pittig en ik had weinig rust momenten. De sfeer in de kamer was heel chil en relaxed. Iets over half 3 kreeg ik het gevoel alsof ik moest persen, dus toen snel op de baarkruk. Na die wee zei Hilde “geef maar toe aan het gevoel”. Het persen ging vrij snel. Al snel kwam het hoofdje al. Mijn zusje ving de baby op met begeleiding van Hilde en daar was Charlie James dan. De kleine was rustig en relaxed terwijl mamma alleen maar dacht van waarom huilt die niet. De paniek sloeg even toe. Hilde hielp daarbij super goed om mij gerust te stellen dat een baby niet altijd direct hoeft te huilen. De kleine zat een poos aan zijn placenta vast en in de tussentijd ging hij gelijk bij mamma aan de borst. Dit was allemaal heel relaxed. Meneertje Charlie had een flinke knoop in zijn navelstreng. Na het knippen van de navelstreng deed Hilde nog wat onderzoekjes en mochten we vrij snel weer naar huis. Ik had zelf nooit verwacht dat onze bevalling minder dan 3,5 uur zou gaan duren. Wat een bizarre, geweldige en spannende ervaring. Lieve Hilde, heel erg bedankt voor alles!
Geschreven door Shirley de moeder van Charlie, mei 2024
