Lisa koos tijdens de bevalling voor een ruggenprik. Haar zoontje Mads werd geboren in het ziekenhuis in Zoetermeer en Marion was erbij!
Toen ik 40 weken en 6 dagen zwanger was mocht ik op controle bij Janneke. Ik had een afspraak om 10:00. Tijdens de controle bleek dat ik 3-4 centimeter ontsluiting had en dus gestript kon worden. Dit deed geen pijn. Bij thuiskomst begon ik lichte krampen te krijgen. Ik ben om 13:00 naar bed toe gegaan en daar bleven de krampen komen. Het voelde meer als flinke menstruatiepijn. Rond 15:00 waren de krampen weg dus ik was in de veronderstelling dat het geen “geslaagde” strippoging was. De rest van de dag en avond heb ik vrij weinig gevoeld.
Ik werd wakker rond 05:00 omdat ik moest plassen. Ik wilde uit bed stappen en plotseling braken mijn vliezen. Ik voelde hier niks van, behalve dat er opeens een enorme plas water op de grond lag. Ik ben naar beneden gegaan omdat ik direct krampen kreeg, dit bleken weeën te zijn. Ik heb ze opgevangen door eventjes aan de eettafel te zitten maar ze werden al snel veel heviger volgden elkaar sneller op. Om 05:30 heb ik de weeën bijgehouden op een app en ik zag na een kwartiertje dat dit best snel ging. Toen besloot ik mijn partner wakker te maken. Onze dochter (destijds bijna 1,5 jaar oud) sliep nog lekker. We besloten Partera te bellen en Marion nam op. We legden de situatie uit en ze gaf aan dat ze al in het ziekenhuis was dus dat wij daar naartoe konden rijden (ik wilde in het ziekenhuis bevallen). We stapten om 06:20 de auto in.
Toen we om 06:30 in het ziekenhuis aankwamen werd ik opgevangen door Marion bij de ingang. Ze stond klaar met een rolstoel en nam ons mee naar een verloskamer. Daar onderzocht ze mij en ik bleek 6 cm ontsluiting te hebben. Echter kreeg ik ook ongeveer op dit moment een weeënstorm. Ik heb geprobeerd de weeën onder de douche op te vangen maar besloot er voor om een ruggenprik te nemen. Nadat Marion de risico’s hiervan had uitgelegd ben ik om 08:45 naar de OK gegaan voor de ruggenprik. Ik heb geen pijn of angst ervaren bij het zetten van de ruggenprik en merkte direct dat vrijwel alle pijn verdween.
Aangezien ik medisch werd, droeg Marion mij over aan het ziekenhuis. Ze zei wel direct dat ik haar mocht bellen op het moment dat ik zou beginnen met persen zodat zij erbij kon zijn en mij op mijn gemak kon stellen. Dit vond ik erg fijn om te horen.
Om 11:30 bleek ik volledige ontsluiting te hebben. Echter was mijn zoontje nog niet helemaal ingedaald in het geboortekanaal. Ik ging op mijn linker zij liggen om er voor te zorgen dat dit wel gebeurde. Een uurtje later mocht ik oefenen met persen maar omdat de ruggenprik zo goed werkte voelde ik niets en lukte het persen niet goed (genoeg). De klinisch verloskundige besloot de ruggenprik uit te zetten.
Om 14:50 mocht ik beginnen met “echt” persen omdat de ruggenprik was uitgezet en ik de controle weer had over mijn lichaam. We hadden Marion gebeld en zij was inmiddels ook weer aanwezig. Na een half uurtje rustig persen werd om 15:19 onze prachtige zoon geboren (met precies 41 weken). Ik heb mijn bevalling als een hele fijne, rustige en prachtige levensgebeurtenis ervaren. Ons zoontje woog 4186 gram maar daar heb ik niks van gemerkt tijdens de bevalling. Marion heeft de bevalling gefilmd en daar ben ik haar nog elke dag dankbaar voor!
Geschreven door Lisa de moeder van Mads, januari 2024
