Dit keer delen we 3 bevallingsverhalen in 1! Anouk kreeg 3 dochters. Marion mocht bij alle drie de geboortes aanwezig zijn, heel leuk en bijzonder. En wat een leuke meisjes! Heel erg bedankt voor het opschrijven van jouw ervaring Anouk.
De geboorte van Nore
Mijn verlof startte precies toen de wereld in volledige lockdown ging tijdens corona. Dus volledig in mijn cocon kon ik mij overgeven aan mijn, toch wel, nesteldrang! De eerste nacht dat ik wat krampen voelde, vloeide daarom al snel over in de dag waarin ik veel werk in huis verzette: laatste babywasjes draaien, stofzuigen, dweilen en: babybedje opmaken. Dat ik het steeds iets moeilijker kreeg met de krampen, wuifde ik weg.. dit konden nog geen weeën zijn, met 38+4 weken. In de avond had ik een controle bij de waarnemend verloskundige op de praktijk die mij met een wederom te hoge bloeddruk toch maar doorstuurde naar het ziekenhuis voor een controle. Maar, het was corona, dus daar vertrok ik weer in mijn eentje naar het ziekenhuis. Tijdens de CTG kwam de verloskundige kijken en merkte op dat er best regelmatige weeënactiviteit te waarnemen was en of ik dan iets voelde? Ja, dat zijn de krampjes die ik al steeds voelde. Toch even controleren en jahoor, 5cm ontsluiting. Dus snel mijn man bellen, die langs huis nog een incomplete tas met spullen bij elkaar ging rapen en nu wel naar het ziekenhuis mocht komen. Marion kwam rond 22:00uur en stelde voor om niet veel later mijn vliezen te breken. Na het breken van de vliezen werden de weeën wel snel heftiger. De bal, de douche, beetje bewegen en wat tegendruk op mijn onderrug zorgde ervoor dat ik de weeën goed kon opvangen. Toen de weeën echt zo pittig werden dat ik niet meer wist waar ik het zoeken moest, was ik er blijkbaar bijna, want niet veel later mocht ik van Marion een klein beetje meegaan in de persdrang als ik die voelde. De enorme intensiteit van de persweeën vond ik overweldigend en omdat ik even niet goed wist hoe ik hiermee om moest gaan, kroop ik op het bed waar Marion bevestigde dat ik mocht meepersen en rustig vertelde hoe ik dat kon doen.
Zonder succes de eerste paar persweeën want ik raakte best een beetje in paniek van de heftigheid waarmee ze kwamen. De rustige woorden, de hand van Marion op mijn borst om mijn ademhaling onder controle te houden, hebben ervoor gezorgd dat ik daarna met vol vertrouwen mijn persweeën aanpakte. Nog geen 15minuten na de eerste perswee werd Nore Filou geboren om 1:26 uur! Wat een intense en krachtige ervaring 🙏🏼!
De geboorte van Loua
De tweede zwangerschap begonnen de weeën ook met 38 weken. Little did I know… dat de weeën bij een tweede en verdere zwangerschap konden komen en gaan. Na bijna 2 weken, 39+6 weken, belde ik einde ochtend, gesloopt van de weeën in de nacht, huilend met Janneke. Janneke kwam gelijk langs en nam wat opties door. Met 3cm ontsluiting stripte zij mij, een gek gevoel maar geheel pijnloos! Het afwachten begon en tegen het avondeten had ik regelmatige weeën en kreeg ik geen hap meer door mijn keel. Janneke kwam langs en bevestigde 6cm ontsluiting. Weer zo’n cadeau al die eerste centimeters. Om 20:00uur droeg Janneke, na mij helemaal comfortabel gemaakt te hebben en van alles klaar te zetten, in het ziekenhuis haar dienst over aan… Marion! Weer mocht ik deze bevalling met haar erbij doen! Marion liet mij helemaal in mijn bubbel komen met mijn man. Ik probeerde hetzelfde te doen als de vorige bevalling: douche, bal, rondlopen. Vliezen breken vond ik nu spannend want ze namen de vorige keer wel heel snel en heftig toe, dus daar wachtte ik liever nog even mee. Toen ik weer persdrang kreeg mocht ik van de bal verplaatsen op de baarkruk. Weer werd ik overvallen door de kracht en heftigheid van deze weeën en het verschil wat dit van je lijf vraagt. Van rustig opvangen en de golfbeweging naar een loskomende oerkracht in je lijf… Marion zag dat ik deze overgang niet onder controle kreeg en hielp mij op dezelfde wijze weer mijn controle terugkrijgen: samen ademhalen, hand op de borst, vertrouwen geven in mijn lijf, het meebewegen op de wee en met een rustige stem mij begeleiden in dit laatste spannende stukje. Toen Marion tijdens de persweeën mijn vliezen brak, werd onze Loua Fae om 22:11uur, na een paar persweeen en een fantastische vangst door Marion, geboren! Weer een droom van een bevalling!!
De geboorte van Jule
Een derde zwangerschap.. wat een cadeau. De zwangerschap liep met een flinke hernia toch wat anders en met een gemixt gevoel van vertrouwen en nervositeit ging ik richting mijn bevalling. Niet gek keek ik deze keer op van de regelmatige weeën die niet doorzette, ze vermoeide weer, putte mijn lijf uit. Een aantal keer dacht ik zelfs dat we écht gingen beginnen en zegde daarom vrienden tijdens Oud&Nieuw maar af. Toen ik even op was, lag ons derde meisje te hoog voor een strip-poging. Dus met een tramadol mijn bed in om tot rust te komen..of niet: nacht vol spugen en nog een week vol met zieke kids en man… het loopt dus altijd anders. Toen ik met 39+4 dagen een controle had bij Ingrid heb ik gevraagd of ze me kon strippen. En dit kon!!! Vol goede moed naar huis, maar met 4x een lichte wee per uur gingen we nog geen kind op de wereld zetten. Na het naar bed brengen van de andere meisjes leken de weeën weer weg, tot ze om 21:00 weer lichtelijk terug kwamen. De ene keer om de 15 minuten, de andere keer om de 7. Ik belde de diensttelefoon om te overleggen. En wie kreeg ik aan de telefoon…Marion!! Die had toevallig een dienst van Hilde overgenomen. Dat zou betekenen dat Marion de bevalling zou gaan doen mochten de weeën in de nacht doorzetten. Maar volgens Marion konden ze ook nog afnemen tijdens het slapen. Om 22:00uur heerlijk in slaap gevallen om vervolgens om 23:30uur wakker te worden van het echte werk. Bij iedere wee keek ik op de klok en waren er 3/4minuutjes voorbij. Dit hield ik een uur vol, toen ik mijn man wakker maakte en Marion wakker belde. Marion was in een kwartier bij ons, tegelijk met mijn ouders die op de grote meisjes zouden passen en ze checkte een mooie 6cm ontsluiting. Het was weer begonnen!! Toen ik nog even rustig wat spullen bij elkaar raapte, seinde Marion vanaf beneden dat het nu wel echt tijd was om in de auto te stappen. Even na 1en kwam we in het ziekenhuis aan. Hier wist Marion zonder dat we veel tegen elkaar zeiden precies wat ik wilde en nodig had. De topper begeleidde in te tussentijd nog een zwangere met weeën en was er precies wanneer we haar nodig hadden! Omdat ik geloof in herhalen wat werkt, was het weer hetzelfde verhaal: bal, douche en rondjes lopen. Nu wilde ik wel graag eerder mijn vliezen laten breken zodat ze niet tijdens de persweeën nog hoefde te breken. Snel namen de weeën al weer toe en ik herkende het laatste stukje naar het persen nu echt goed. Dit keer geen paniek bij de veranderende intensiteit en de vrijkomende oerkracht. Ik had dit 2x eerder gedaan dus ik kon dit, mijn lijf kon dit!
Marion had weinig woorden nodig en had inmiddels al alles klaargezet. In dezelfde setting begonnen we met de persfase. Marion wist precies wat ze moest zeggen en doen om mij in dit stukje en tijdens het staan van het hoofdje erdoorheen te helpen! En ze zat helemaal klaar om een wederom goede vangst te doen, gevolgd door een ontwijkende manoeuvre om de stortvloed aan vruchtwater achter ons derde meisje te ontwijken! Magisch! Om dit drie keer mee te mogen maken. Om 3:15uur werd onze derde dochter Jule Fien geboren 🤎!
Zoveel respect voor de lieve verloskundige van Partera! En ondanks ik ze allemaal tijdens mijn bevalling erbij zou willen hebben, was het extra bijzonder om dit intense en krachtige moment drie keer met Marion gedeeld te hebben!
Zoveel liefde, geduld, vertrouwen, maar juist ook doortastendheid en kundigheid in deze kwetsbare en spannende tijd naar het nieuwe ouderschap! Heel dankbaar voor jullie!
Geschreven door Anouk de moeder van Nore, Loua en Jule, april 2024
