Ik lig te slapen als ik wakker word van de diensttelefoon die afgaat. Het is 05:07 uur zie ik op het scherm. Renee belt, aan haar stem te horen zijn de weeën begonnen. Meteen ben ik klaarwakker! Renee is zwanger van haar tweede kindje en de eerste bevalling ging snel. Aangezien een tweede bevalling meestal vlotter gaat dan de eerste hadden we met haar afgesproken direct te bellen als de weeën zouden beginnen. Ze vertelt dat ze een half uur weeën voelt en dat het meteen al best heftig van start is gegaan, ze verliest nog geen vruchtwater. Dat laatste is in dit geval goed nieuws, als de vliezen breken gaat het vaak nog extra snel. Ondanks de pittige weeën is ze heel rustig: wat een kracht en vertrouwen!
Terwijl we aan de telefoon zijn ben ik uit bed gegaan en mij aan het klaarmaken om zo snel mogelijk naar haar toe te komen. En geloof mij: verloskundigen kunnen heel snel vanuit hun bed de auto in springen. Kleding ligt klaar, snel koude washand, tanden poesten en gaan! Als ik net in de auto stap belt Renee haar partner Stefan op, de vliezen zijn gebroken en ze heeft het gevoel dat ze moet persen. Deze baby heeft zo te horen erg veel haast… Ik laat Stefan de voordeur openzetten zodat ik snel naar binnen kan en instrueer Renee aan de telefoon om zo veel mogelijk te zuchten. Ze heeft het nu zwaar, de baby drukt en de persdrang tegenhouden is bijna niet te doen. Stefan krijgt nog wat instructies van mij terwijl ik door Zoetermeer race. Onderweg in de auto bel ik de kraamzorg op om te komen assisteren bij de geplande thuisbevalling van Renee. Daarna bel ik Stefan direct terug zodat hij de telefoon op speaker in de bevalkamer kan leggen. In deze situatie is het voor iedereen fijn om contact te houden.
Aangekomen bij het adres ren ik de trap op met mijn verlostas. Renee zit op handen en knieën naast haar bed, op de grond ligt een plas helder vruchtwater. Ze heeft duidelijk persdrang. Ik help haar de weeën opvangen en luister naar de sterke hartslag van de baby. Snel leg ik de spullen uit mijn verlostas klaar en zorg dat we doeken en matjes uit het kraampakket bij de hand hebben. Ondanks de snelheid waarmee de bevalling zich voltrekt is er rust op de kamer. We gaan een kindje verwelkomen en dat blijft magisch, de kamer is vol verwachting op wat komen gaat.
Ik moedig Renee aan mee te drukken, en zich over te geven aan de persdrang. Ze wil graag dat ik bevestig dat ze volledige ontsluiting heeft. Door de snelheid kan ze maar moeilijk geloven dat ze al zover is. Ik voel het hoofdje direct, ze heeft inderdaad volledige ontsluiting. Beneden horen we kraamverzorgster binnenkomen. Het komt goed uit dat de kraamverzorgster die komt assisteren toevallig in dezelfde straat woont als Renee, ze is er sneller dan ooit!
Renee zit inmiddels gehurkt op bed, Stefan zit vlak naast haar op bed. Ze perst mee en we zien steeds meer haartjes. Dan wordt het hoofdje geboren en de wee erna is Owen geboren om 05:52 uur. Owens grote zus komt samen met oma haar broertje bewonderen, lief! Wat boffen wij toch met ons werk, om zo’n mooie gebeurtenis mee te beleven. Later realiseer ik mij dat ik 45 minuten voordat Owen werd geboren nog in bed lag te slapen!
Geschreven door verloskundige Janneke, juni 2023
